Jestem również zachwycona, a ostatni odcinek był chyba jednym z tych najlepszych w sezonie. Bardzo poruszający i smutny.
A scena, gdzie Joan ma zwidy i widzi przy jednym stole Jacka, Heddę i Bette? No mistrzostwo.
Masz rację, że Sarandon i Lange udało się uczłowieczyć Bette i Joan, które stały się wielkimi ikonami.
Muzyka w filmie - świetna. Przypomniało mi się dzięki temu wiele utworów, które gdzieś poszły w niepamięć. ;)
Scenografia, reżyseria, aktorstwo postaci pierwszoplanowych jak i drugiego planu - również znakomite, tak samo jak dialogi i scenariusz. Jedyne co powstrzymuje mnie przed daniem najwyższej oceny jest to, iż troszkę, troooszeczkę za mało było historii Bette. Czułam, że Lange jednak "rządzi" na ekranie, więcej czasu było poświęcone Crawford oraz jej zarysowi psychologicznemu niż postaci Bette. No i jeszcze jednym, troszkę bardziej znaczącym błędem było dla mnie to, iż i w życiu Bette i w życiu Crawford dzieci odgrywały ogromną rolę. Oczywiście, przedstawili BD czy Margot - córki Bette ale zapomnieli o tym, że Bette miała również adoptowanego syna Michaela, który był do końca życia wobec niej bardzo lojalny. Ta sama sytuacja z Joan - adoptowane bliźniaczki Cathy i Cynthia były pokazane gdzieś tylko w 2 pierwszy odcinkach, potem "wyjechały na obóz" i słuch o nich zaginął :D dopiero w ostatnim odcinku pojawiła się bodajże postać Cathy. Nie mówiąc już o tym, że Crawford miała bardzo trudne relacje z dwójką pierwszych adoptowanych dzieci - Christiną i Christopherem, których postaci w ogóle nie zostały pokazane, a szkoda. Ale oczywiście całość serialu oceniam bardzo wysoko i jestem wdzięczna, że on w ogóle powstał, bo o ikonach starego Hollywood mówi się niestety coraz rzadziej.

Czytałem wywiad z Jessicą odnośnie tej roli i pominięcie historii Christophera i Christiny znanej z filmu Mommie Dearest było celowym zabiegiem Murphiego. Lange dodała, że nie wierzy w ich wersję, przez pół roku przygotowywała się do roli Crawford, konsultowała się z historykami kina, przeczytała napisane przez nią książki, wszelkie dostępne biografie, ale tej niesławnej nie tknęła, żeby nie zaburzać obrazu, jaki wykreowała w swojej głowie na potrzeby produkcji. ;)

Zgadzam się w 100% z tym co napisałaś. Serial jest nie lada gratką dla osób interesujących się życiem oby Pań (Bette i Joan), przedstawionym konfliktem oraz zapoznanych z filmami przedstawionymi w serialu. Sceny z gali oscarowej to mistrzostwo. Również czuję lekki niedosyt, że historia Bette trochę zeszła na drugi plan a szkoda ponieważ jestem jej większym fanem. Sarandon genialnie odegrała postać Davis - mowa, gestykulacja itp. Ciesze się, że obie aktorki zostały nominowane do Złotych Globów 2018 i trzymam kciuki. Liczę jednak, że historia z gali Oscarowej z 1963 roku się nie powtórzy i statuetka powędruje tam gdzie jej miejsce ;)

Zgadza się! Osoby Betty i Joan są naprawdę "jak żywe". Oczywiście dostajemy zaledwie bardzo skromny skrawek informacji - wycięty z jednego konkretnego okresu kariery - ale mimo wszystko ma się wrażenie sporej autentyczności. Oglądając poszczególne odcinki zacząłem mimowolnie oceniać ich role i postacie. O ile przez większość czasu postać Betty jest lepiej (pozytywniej) nakreślona, więc siłą rzeczy rola Susan była chyba jednak większa i lepsza, tak trzeba oddać sprawiedliwość, że na koniec Joan pokazano z tej bardziej ludzkiej strony (i tu przy końcu można mówić też o aktorskim popisie Jessiki).
Serial zachęcił mnie do szperania w internecie i wyszukiwania większej ilości informacji na temat ich karier, osiągnięć i życiorysów. To, że nie lubię i raczej nie doceniałem Joan Crawford jako aktorki, nie zmienia faktu, że była legendą kina, którą należy znać przynajmniej z kilku filmów. To samo tyczy się Betty Davis, którą jednak świat trochę bardziej pamięta... Może dzięki tym oczom? :)

szukam napisów do tego serialu, pomożecie?

A gdzie można zobaczyć w internecie ten serial ?