Wernher von Braun 

Wernher Magnus Maximilian Freiherr von Braun urodzony 23 marca 1912 roku w Wirsitz (Wyrzysk). Syn Magnusa von Brauna i Emmy von Quinstorp, od najmłodszych lat przejawiał zainteresowanie kosmosem. W wieku 13 lat, dostał na bierzmowanie od matki teleskop. W tym samym roku przeczytał również książkę Hermanna Obertha pt. "Rakieta w przestrzeni międzyplanetarnej" co zrodziło jego życiowe marzenie - podróż na Księżyc.
Jako nastolatek został wysłany do szkoły z internatem, gdzie bardzo szybko nabywał wiedzę z zakresu matematyki i fizyki, które z początku były dla niego niezrozumiałe i trudne. Z czasem zaczął zastępować swoich nauczycieli podczas ich nieobecności, nauczając również starszych od siebie uczniów. Mając 17 lat wstąpił do Niemieckiego Stowarzyszenia Rakietowego gdzie rozpoczął prace projektowe nad silnikami rakietowymi. Dwa lata później ukończył Uniwersytet Techniczny uzyskując dyplom z inżynierii mechanicznej, a po kolejnych dwóch latach obronił doktorat na Uniwersytecie Berlińskim. Jego praca doktorska nosiła tytuł "Projekt oraz teoretyczne i eksperymentalne podejście do problemu konstrukcji rakiet napędzanych paliwem ciekłym". Ponieważ uznano ją za pracę o znaczeniu strategicznym dla Niemiec, zmieniono jej tytuł na "O próbach spalania", a jej treść okryto tajemnicą. Młodemu uczonemu zaproponowano pracę w tajnym ośrodku Peenemünde na wyspie Uznam, gdzie prowadzono badania nad systemem napędowym samolotów i bronią rakietową, które po wybuchu II wojny światowej stały się priorytetowe dla armii. Choć Führer początkowo nie wykazywał nimi większego zainteresowania to właśnie tam von Braun wraz z zespołem skonstruował rakietę A-4, której nazwę po ataku na Londyn, machina propagandowa Josepha Goebbelsa przechrzciła na Vergeltungswaffe-2 (V-2) - broń odwetowa-2. Von Braun mając 24 lata zarządzał grupą inżynierów i pracowników, która liczyła ponad 3000 osób.
W 1936 roku wstąpił do NSDAP, choć jak przyznawał nigdy nie interesował się polityką i liczyła się dla niego tylko możliwość rozwoju techniki rakietowej. Cztery lata później, został członkiem SS mimo iż kilka razy próbował temu zapobiec, został zmuszony przez Heinricha Himmlera do wstąpienia uzyskując stopień podporucznika. W lipcu 1943 roku po prezentacji filmu ze startem rakiety A-4 Adolf Hitler nadał mu tytuł profesorski.
Po upadku Niemiec w 1945 roku, von Braun w wyniku operacji Paperclip - "Spinacz" został przeniesiony do USA gdzie kontynuował swoje prace nad rozwojem techniki rakietowej dla Armii Stanów Zjednoczonych. Początkowo rozwijał technologię V-2 czego owocem była rakieta Redstone. W 1947 roku poślubił swoją kuzynkę Marię von Quinstorp, z którą później zamieszkał w Hunstville (Alabama). W latach 1952-1954 napisał serię artykułów dla magazynu Collier's o podróży na Księżyc, statkach kosmicznych, podróży na Marsa - której zrealizowanie według niego było możliwe w latach 70tych XX wieku oraz ogólnie o podróżach kosmicznych. W 1955 roku wystąpił w serii telewizyjnej Disney'a "Man and the Moon" emitowanej w stacji ABC opowiadając ze szczegółami m.in o podróży na Księżyc. Dopiero w 1957 roku, kiedy ZSRR wystrzeliło pierwszego sztucznego satelitę Sputnik oraz po nieudanej próbie z rakietą Vanguard Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, w 1958 roku von Braun dostał szansę wystrzelenia satelity Explorer 1 za pomocą rakiety Jupiter-C, która była dziełem jego oraz zespołu konstruktorskiego. Misja okazała się wielkim sukcesem, jeszcze tego samego roku NASA wysłała Explorera 2 i 3 a kariera Niemca rozkwitała. W 1960 roku został dyrektorem Centrum Lotów Kosmicznych imienia George'a C. Marshalla.
Kolejne lata to pasmo sukcesów Wernhera von Brauna. W 1961 roku rakieta Redstone wyniosła pojazd Freedom 7 z Alanem Shepardem na pokładzie, który stał się drugim człowiekiem w kosmosie, a pierwszym Amerykaninem. Po słynnej przemowie prezydenta Kennedy'ego w 1961 roku przed von Braunem postawiono nowe zadanie. Zbudować rakietę, która wyniesie człowieka na Księżyc i zapewni jego bezpieczny powrót na Ziemię. Odpowiedzią na to wyzwanie była gigantyczna rakieta Saturn V, mierząca 110 metrów wysokości, mająca 10 metrów średnicy, ważąca 3000 ton i napędzana pięcioma silnikami F-1 na paliwo ciekłe, które podczas startu wytwarzały moc równą 160 milinów KM!
Pierwszy start Saturna odbył się w 1967 roku w ramach bezzałogowej misji Apollo 4 i był pełnym sukcesem. Von Braun oglądając start rakiety przez lornetkę krzyczał "leć mała leć!". Saturn V odbył jeszcze 12 udanych startów w tym najważniejszy z misją Apollo 11. To właśnie 20 lipca 1969 roku kiedy Neil Armstrong postawił stopę na Księżycu, życiowe marzenie von Brauna w końcu się spełniło mimo tego, że to nie on poleciał na Księżyc ale w bardzo dużym stopniu się do tego przyczynił.

Po udanej misji Apollo von Braun przez krótki okres był zastępcą dyrektora NASA ds. planowania jednakże zrezygnował m.in. z powodu wygaszania programu Apollo (spowodowanego słabnącym zainteresowaniem i protestami ze względu na budżet jaki program pochłaniał - średnio 4 miliardy dolarów rocznie) na rzecz pracy w koncernie lotniczym. Zmarł na nowotwór w 1977 roku. Przed śmiercią został odznaczony Medalem Nauki.

Wernher von Braun miał dwie córki; Iris Careen, Margrit Cecile oraz syna Petera Constantine'a.