Ronnie James Dio 

Ronald James Padavona, znany bardziej jako "Bóg heavy metalu", posiadacz jednego z najbardziej znanych i najpotężniejszych głosów w muzyce rockowej, urodził się 10 lipca 1942 roku w Portsmouth w hrabstwie New Hampshire. Jego rodzice byli z pochodzenia Włochami. Rodzina Padavona przeniosła się później do Cortland w stanie Nowy Jork, gdzie Ronnie skończył szkołę. Krótko studiował farmację na Uniwersytecie w Buffalo - rzucił studia, by poświęcić się całkowicie muzyce.

Ową szlachetną sztuką zaczął interesować się wcześnie - w młodości grał na trąbce i waltorni. W 1957 roku dołączył do grupy The Vegas Kings. Początkowo grał tam na gitarze basowej, wkrótce jednak stał się wokalistą Królów, którzy ostatecznie zaistnieli jako Ronnie Dio and The Prophets. Młody Padavona przyjął wtedy nazwisko "Dio" na cześć gangstera Johnny'ego Dio. W 1963 roku, po kilkunastu singlach, grupa skompilowała pierwszy i jedyny swój album.

Cztery lata później The Prophets rozwiązali się, a Ronnie wraz z gitarzystą Nickiem Pantasem założył zespół The Electric Elves (później Elf). Ta blues-rockowa grupa również nie istniała długo, jednak udało jej się wydać trzy albumy, a także zawrzeć nie byle jakie znajomości - Elf zagrał parę razy jako support przed Deep Purple. Wokalny talent Ronnie'ego zauważył wówczas gitarzysta Deep Purple, legendarny Ritchie Blackmore. W latach 1974-1975 zarówno Ronnie, jak i Ritchie opuścili swoje zespoły, by połączyć siły i utworzyć zespół Rainbow. Światło dzienne wkrótce ujrzał debiutancki album grupy, "Ritchie Blackmore's Rainbow". Muzyczne zainteresowania Blackmore'a, szukającego inspiracji w muzyce klasycznej oraz teksty Dio, na które wielki wpływ miały średniowieczne legendy o magii i rycerzach, dały piorunujący efekt. Jednak nieporozumienia między Dio a Blackmore'em spowodowały zakończenie współpracy.

Był rok 1979. Ronnie po przygodzie z Rainbow dostał propozycję od nie byle kogo, bo od zespołu Black Sabbath. Z powodu problemów z używkami z zespołu wyleciał Ozzy Osbourne, "Czarni" potrzebowali więc wokalisty. Dio nagrał więc z nimi trzy studyjne albumy. To właśnie podczas koncertów z Black Sabbath Dio zaczął używać swego słynnego gestu - "metal horns". Babcia Ronnie'ego opowiedziała mu kiedyś, że "różki" odpędzają pechowe "złe oko". Dio zapamiętał ten gest i włączył go do swego "repertuaru", nie chcąc powtarzać znaku pokoju Osbourne'a. W 1982 roku, podczas miksowania koncertówki "Live Evil", Dio pokłócił się z członkami grupy, co zaowocowało kolejnym rozłamem w grupie.

Dio po odejściu z Sabbathu zaczął myśleć o utworzeniu własnej grupy. Razem z nim szeregi Black Sabbath opuścił perkusista Vinny Appice. Panowie utworzyli razem zespół, nazwany po prostu Dio. W 1983 roku na półki sklepowe trafił debiut nowego zespołu - monumentalny "Holy Diver", jeden z absolutnych klasyków hard rocka. Od tego czasu Dio nieustannie nagrywał albumy ze swoją grupą i dawał koncerty na całym świecie. Dio wydali dziesięć albumów studyjnych, ostatnim jest "Master of the Moon" z 2004 roku. W 2006 roku Ronnie i Appice ponownie połączyli siły ze znajomymi z Black Sabbath i utworzyli grupę Heaven & Hell. Wspólnym wysiłkiem sprezentowali światu w 2009 roku owoc swojej pracy - album "The Devil You Know".

Prócz działalności we wspomnianych grupach, Ronnie nierzadko udzielał się gościnnie u innych wykonawców, m.in. u Queensrÿche i Dog Eat Dog. Fani filmu zaś na pewno kojarzą świetne cameo Ronnie'ego w komedii "Tenacious D: Kostka Przeznaczenia".

Niestety w 2009 roku u Dio wykryto raka żołądka. I choć rezultaty chemioterapii rokowały nadzieje na wyzdrowienie, 16 maja 2010 roku Ronnie James Dio wydał ostatnie tchnienie. Na jego pogrzeb 30 maja przybyło ponad tysiąc ludzi, a mowy wygłosili m.in. Joey Belladonna, Rudy Sarzo i Glenn Hughes.