Dorothea Brooking 

Dorothea Brookingis od najmłodszych lat miała kontakt z teatrem. Na początku XIX wieku, jej pradziadek, Charles Mayne Young, grał Hamleta w Theatre Royal przy Drury Lane. Ona sama przygodę ze sztuką rozpoczęła od aktorstwa. W czasie studiów na The Old Vic, występowała pod pseudonimem Daryl Wilde. Tam poznała swojego późniejszego męża Johna Brookinga.
Na początku lat 40., w czasie wojny, kiedy John przebywał w Afryce, wyjechała do Szanghaju, gdzie pracowała w lokalnej rozgłośni radiowej. Dwa lata później udało jej się opuścić Chiny, skąd udała się z powrotem do Wielkiej Brytanii. Tam dołączyła do załogi BBC, gdzie zajęła się pracą nad produkcjami dla dzieci i młodzieży. 
Jako pierwsza odkryła potencjał tkwiący w literaturze z epoki edwardiańskiej, tworzonej przez pisarzy takich jak Frances Hodgson Burnett czy Edith Nesbit.
W 1951 wyprodukowała bardzo udaną adaptację książki Nesbit „Przygoda przyjeżdża pociągiem”. Urokliwa historia trojga dzieci, przeżywających przygody na stacji kolejowej w Yorkshire, po raz pierwszy została wyemitowana jako serial w ośmiu częściach, następnie jeszcze raz w czterech. W 1961 roku podjęła się kolejnej adaptacji książki tej samej autorki, tym razem sfilmowano historię „Poszukiwaczy Skarbów”.  
Bardzo ważne miejsce w twórczości Brookingis zajmuje powieść F.H.Burnett „Tajemniczy Ogród”. Pracowała dla BBC aż przy trzech adaptacjach tej książki, z czego najsłynniejsza jest ta  z 1975, gdzie w rolę Mary Lennox, małej dziewczynki, która po tym, jak zostaje sierotą, przyjeżdża z Indii do Anglii, aby zamieszkać w tajemniczym domu wuja Cravena, zagrała Sarah Hollis Andrews.
Zyskując ogromną popularność i miłość telewidzów, programy produkowane przez Brooking, stały się wyznacznikiem jakości i wzorem dla innych twórców. W kolejnych latach zajęła się produkcją adaptacji takich książek jak „Małe żony”, „Wielkie Nadzieje” czy „Przygody Tomka Sawyera”. 
W 1963 roku odział telewizji dziecięcej został połączony z pasmem dla kobiet, w wyniku czego powstał oddział telewizji familijnej. Brooking zdecydowała się odejść na wczesną emeryturę i zaczęła pracować na własną rękę. Wróciła do BBC w 1968, kiedy ta ponowiła produkcję klasycznych seriali dla dzieci.
Rozpoczęła długą współpracę ze scenarzystą Johnem Tullym. Razem stworzyli aż siedem produkcji telewizyjnych, między innymi „Castors Away!” (1968), „Tom’s Midnight Garden” czy chyba najbardziej znaną „Feniks i dywan”.
Pomimo że w ciągu całej swojej kariery wracała do aktorstwa czy pisania audycji radiowych, cały czas kontynuowała pracę nad serialami dla dzieci. Jej ostatnia produkcja „The Haunting of Cassie Palmer” powstała w 1982 roku.
W 1980 roku, na gali Pye Colour Television Awards, została wyróżniona specjalną nagrodą za zasługi dla dziecięcej telewizji.