Trzecie piętro

Bohaterkami filmu są dwie kobiety: matka, która przed laty przybyła do Lizbony z małej wioski w Gwinei Bissau, by poślubić mężczyznę wybranego dla niej przez rodziców, oraz jej córka na chwilę przed wejściem w dorosłe życie. W tradycyjnej islamskiej rodzinie nie ma miejsca na odstępstwa od ustalonych reguł, jednak opowieść Luciany FinyBohaterkami filmu są dwie kobiety: matka, która przed laty przybyła do Lizbony z małej wioski w Gwinei Bissau, by poślubić mężczyznę wybranego dla niej przez rodziców, oraz jej córka na chwilę przed wejściem w dorosłe życie. W tradycyjnej islamskiej rodzinie nie ma miejsca na odstępstwa od ustalonych reguł, jednak opowieść Luciany Finy wymyka się konwencjom, wchodzi głęboko w wewnętrzny świat bohaterek, w subtelnych monologach odkrywa złożoność życiowych decyzji. Portretom nieodmiennie towarzyszą obrazy z wnętrza kamienicy w lizbońskiej dzielnicy Bairro das Colónias, powstałej w latach 30. w duchu modernizmu i art déco jako symbol kolonialnych ambicji salazarowskiej Portugalii. Powietrzne korzenie monstery, zwieszające się od góry do dołu klatki schodowej, są wyrazem asymilacji, ale i ujarzmionej dzikości, która mogłaby rozsadzić te mury. Obrazy roślinności uwięzionej w budynku, architektonicznych detali oraz gry światła i dźwięku stanowią wyraziste tło dla losów jej mieszkańców. Narracja Finy jest powolna, nienachalna, pozbawiona dominant, poszczególne fakty ujawniane są jakby mimochodem. Odbiorca tej historii sam musi ją poskładać z kawałków, zdecydować o jej znaczeniu. więcej