Sita śpiewa bluesa

Ma skórę jasną, niczym płatki lotosu.
Jej oczy są jak jeziora pełne lotosów.
Jej dłonie są jak, no, kwiaty lotosu.
Jej piersi są jak wielkie, krągłe, jędrne, soczyste LOTOSY!"

Dawno się na niczym tak autentycznie nie ubawiłem, jak na tym mało znanym arcydziele. Polecam, wchodzi jak dobry kwas.

Niewątpliwie ciekawy eksperyment, kojarzy się z animacjami T. Gilliama, South Parkiem, bollywoodem i Sziwa jeszcze wie z czym. Polecam fanom kultury i religii indyjskiej.

Główną zaletą filmu jest wspaniały klimat. Podzielenie specyfiki wykonania na kilka części, w zależności z czyjej perspektywy historia jest pokazana to pomysł świetny. Film błyskotliwy i zabawny, jednak ma jedną dużą wadę. Jest przydługi, trafiają się momenty nudne, a piosenki, choć cudowne, są zwyczajnie zbyt długie...

http://www.sitasingstheblues.com/watch.html

hipnotyzujaca muzyka, obraz wkrecajacy jak animacja z winampa, historia z "podwojnym dnem". momentami jak teledysk, momentami jak southpark, momentami jak glupawa kreskowka dla dzieci. bardzo dobry, polecam. ;]